رواية احببت صعيدي الفصل العشرون 20 والاخير بقلم شاهندة امام
البارت العشرون والاخير…
تعريف بسيط لاولادهم
دياب وفيروز: خلفو أسر وتالين
ويونس وامل: خلفو تاليه ويزيد
وقاسم وليلى: خلفو جوان وزين
ونادر وفاطمه: خلفو مالك ورسيل
سليم وورد: جويريه وسيف
هند وماجد: ليث وداليا توأم عندهم سنه ونص
بعد مرور سنتين على الست سنوات
كانو كلهم واقفين حولين السفره وبيغنو اغانى اعياد الميلاد لجويريه بنت سليم هى عمرها سنه
بعد فتره خلص عيد الميلاد
أسر: يلا ياتاليه تعالى اوضتى
تاليه وهى بتمسك ايدو: اه يلا بينا
يونس: طب والله لو ما لميت ابنك عن بنتى انت عارف أنا هعمل ايه
دياب برفعه حاجب: هتعمل ايه يعنى شكل الاسطبل وحشك صح
يونس بهزار: لا مش هعمل حاجه أنا كنت بهزر اصلا
دياب: ايوه كده اتعدل
يونس بخبث: امال فين تالين
سليم: أنا شوفتها طلعت مع زين ابن قاسم
دياب: نعم ياخويا طلعت مع مين انت ياد ياقاسم ابعد ابنك عن بنتى
قاسم: يعم انت تطول ابنى اصلا
دياب بخبث: أمال فين جوان
يونس: أنا شوفتها طلعت مع مالك
قاسم: ياد يا نادر لم ابنك عن بنتى
نادر: متخافش هيتجوزها
قاسم بخبث: امال فين راسيل
دياب: طلعت مع سيف
نادر: هو اللي بنعملو فى الناس هيطلع علينا ولا ايه
قاطعهم دخول ماجد وهند وابنهم وبنتهم ليث و داليا اللى عمرهم سنه ونص (توأم يعني)
فاطمه لهند: انتِ علطول متأخره كده
ماجد: قوليلها دا أنا من الصبح مستنيها تخلص
هند بضحك: الله مش بجهز نفسى
ليلى: طب تعالى اقعدى معانا احنا طفينا الشمع من شويه
هند: اتفضلو الهدايا بتاعتهم
أمل: ليه تاعبه نفسك كده
هند: ولا تعب ولا حاجه هما زى ولادى
فيروز: تعالى يلا اقعدى معانا وانت يا ماجد دياب وكلهم قاعدين هناك روح ليهم
ماجد: تمام هاخد الولاد معايا
هند: خلاص تمام
عند الشباب
سليم: وانت يا يزيد مش ناوى تحب حد فى جويريه بنت سليم وداليا بنت ماجد
يزيد بطفوله: أنا هتجوز داليا يا بابى عثان(عشان) ليث هيتجوز جويريه
وبعدين قرب من داليا: يلا نلعب فى اوضتى
داليا بطفوله: لا مث(مش) هلعب معاك عثان(عشان) انت بتلعب مع البنات فى النادى
يزيد بطفوله: لا انا بلعب معاهم عادى بث(بس) أنا هتجوزك انتِ
داليا:خلاث(خلاص)هلعب معاك يلا
ماجد: أنا حاسس ان بتنى بتتشقط قدامى
قاسم: حاسس لا انت المفروض تتأكد
ليث لقاسم: عمو عمو
قاسم: نعم ياروح عمو
ليث بطفوله: هى جويريه صغيره ليه
قاسم بضحك: حكمه ربنا بقا
ليث بطفوله: اثل(اصل) أنا عايزها تكبر عثان(عثان) اتجوزها يلا انا هروح العب معاها
قاسم بضحك: دا ايه الاطفال دى
نادر: بقولكم ايه بدل الملل دا تعالو نشوى لحمه
دياب: والله فكره حلوه هروح انده فيروز ونجيب اللحمه
نادر بضحك: جيب اللحمه بس هاا
دياب: قصدك ايه
ماجد بضحك: قصده متبقاش شقى
دياب بابتسامه صفرا: على فكره أنا ممكن انده للرجاله دلوقتى يودوكى تنضفو الاسطبل لوحدكم لان انت ونادر اللي مجربتوش تنضيفه
ماجد ونادر: لا لا خلاص احنا أسفين
دياب: ايوه كده اتعدلو
عند الستات
فيروز: هند أنا كنت عايزه أسألك سؤال يعنى بس هو من زمان
هند: اسألى
فيروز: هو انتِ ليه مش جيتيلى علطول ليه استنيتى كل دا
هند: بصراحه أنا كُنت خايفه منك يعنى ممكن مش تسامحينى وكده ماجد كان بيقنع فيا بس أنا كُنت برفض هو سابنى فتره عشان ميضغطش عليا وبعدين اقترح عليا انى اجى وهو قالى انا هاجى معاكى
فيروز: طب كنتِ عايشه فين الفتره اللى فاتت دى كلها
هند: ماجد اجر ليا شقه اعيش فيها بس هو كان بيزورنى من فتره للتانيه عشان كلام الناس وكده اه صح يا فيروز هو انتِ ودياب اتقابلتو ازاى
فيروز حكت ليهم حكايتها من اول ما يونس قابلها فى القطر
فيروز بإبتسامة: دياب دا احلى حاجه حصلت ليا مكنتش اعرف انو ممكن يحبنى
دياب: فيروز ممكن تيجى المطبخ معايا
فيروز: حاضر
فيروز ودياب راحو المطبخ
دياب: بصى طلعى لحمه عشان احنا هنشوى
فيروز: حاضر
فيروز هى وبتطلع اللحمه من الفريزر لقت دياب وقف وراها ولبسها سلسله فيها اسمو واسمها
دياب بإبتسامة: أنا نفسى مكنتش اعرف انى ممكن احب حد كنت دايما بهتم بالشغل وبس امى كانت دايما بتزن عليا عشان اتجوز بس أنا كنت بقولها لما نصيبى ياجى هتجوز
فيروز وهى بتحضنو: أنا بحبك اوى يا دياب انت وولادنا اكبر نعمه فى حياتى
حضنها دياب وبعدين بعد عنها وقال: ايه رأيك فى السلسله
فيروز وهى بتمسك السلسله: تحفه عجبتنى اوى
دياب بغمزه: طب مفيش حاجه كده بمناسبه انها عجبتك
فيروز بضحك: اتلم يا دياب لحد يدخل يشوفنا
دياب ببراءه: على فكره أنا قصدى انك تقولى شكراً انتِ اللى دماغك شمال وبتخلينى اروح فى طريق الرزيله
فيروز بضحك: طب يلا نطلع اللحمه ونطلع بره بدل ما يقولو حاجه تانى
دياب بكذب: عارفه امى امبارح كانت بتتكلم معايا عارفه كانت بتقول ايه
فيروز: لا مش عارفه
دياب: كانت بتقول نفسى يكون ليك ولاد كتير يا دياب وانتِ عارفه دى امى ولازم انفذ طلبها امال فين رضا الام
فيروز بضحك: والله طب كانت بتقولك انت بس ولا ليهم كلهم
دياب: لا كانت بتقولى أنا بس
فيروز بضحك: طب ماشى أنا هروح اقولها
دياب: استنى هتقولى ايه انا بهزر
فيروز: ايوه كده
دياب وهو بيبص حوليه: طب ايه
فيروز: ايه
دياب: مفيش مكافأه كده بمناسبه الهديه
فيروز قربت منو وبا"ست خدو
دياب: هى المكافأة دى حلوه بس أنا عايز واحده احلى
فيروز فهمت: دياب اتلم لحد يدخل
دياب: والنعمه ما أنا ماشى الا لما اخدها قرب دياب من فيروز وقب"لها فجأه دخل زين ابن قاسم
زين بطفوله: ايه دا يا عمو انت بتعمل ايه
دياب بعد عن فيروز بغيظ وقال: هو يإما انت يإما ابوك يعنى انا اخلص من ابوك تطلع انت تفسد عليا اللحظات الحلوه
زين بكلام لا يليق بطفل: أنا مالى انت اللي نحس وبعدين لو عايز تبو"سها ادخل اى اوضه
دياب بصدمه: ينهار اسود مستحيل دا يكون تفكير طفل
فيروز: شوفت قولتلك حد هيدخل
دياب: استنى انتِ بس خد يالا هو انت عرفت دا منين
زين بطفوله: اثل(اصل) احنا لما كُل واحد بيعوز يبو"س حبيبتو بيروح على اى اوضه يعنى أثر(اسر) مع تاليه وجوان مع مالك ورسيل مع سيف ويزيد مع داليا وليث مع جويريه
دياب: ينهار اسود دا احنا المفروض نطلب بوليس الاداب والله مفيش غيرك اللي محترم
زين بطفوله: لا ياعمو ما أنا مع تالين
دياب وهو بيمسكو من قفاه: مع مين ياخويا ولا انت تبعد عن البنت خالص
فيروز بضحك وهى بتاخد زين منو: خلاص سيبو يا دياب دا طفل
زين وهو بيعدل هدومه كأنو شخص كبير: لا ما احنا هنعمل اتفاق انا ابو"س تالين براحتى وانت تبو"س امها براحتك
فيروز مقدرتش تمسك من الضحك
دياب: انتِ بتضحكى على ايه وانت يلا دى مراتى
زين بطفوله: ما أنا كمان هتجوز تالين
دياب: ياد انت ابعد عن بنتى خالص
زين بطفوله: خلاص أنا هبعد عنها وهروح افضحك بره وبرضو مش هبعد عنها عن اذنك يا عمو وطلع يجرى
فيروز: الحق دا هيطلع يفتن علينا
دياب: والله دا اللي همك انتِ مش شايفه كلام الواد ازاى
فيروز وهى بتاخد كياس اللحمه: دا طفل يا دياب متعملش عقلك بعقلو ممكن تيجى تمسك معايا
دياب: هو انا عاد فيا عقل هاتى امسك معاكى
طلع دياب وفيروز فى الجنينه وكلهم كانو بيضحكو
فيروز بصت بإحراج وراحت عند البنات ودياب عند الشباب
عند الشباب
يونس بضحك: جبت اللحمه يا دياب
دياب: اه جبتها مش شايف
سليم بضحك: فى المطبخ يا دياب
نادر بضحك: وسط الحلل يا دياب
ماجد بضحك: فى حاجه اسمها اوض يادياب
قاسم بضحك: بس الحمدلله اتعلمت من المره الاولى ومسحت الروج
دياب بغيظ: والله كلمه زياده وهاخدكم كلكم افسحكم فى الاسطبل وبعدين أنا اخلص منك يا قاسم يطلع ابنك
قاسم بضحك: متخافش احنا ستر وغطا عليك
ماجد: هو احنا هنقضيها كلام ولا ايه يلا نشوى
نادر: يلا هاتو اللحمه أنا ولعت النار
عند البنات
كانو بيضحكو
فيروز بإحراج: ما خلاص بقا انتِ وهى
هند بضحك: دا الواد فتن عليكم
أمل: لا وكمان كان بيتكلم بعلو صوتو
فيروز: هعمل ايه شوفتى ابنك ياست ليلى حطنى فى موقف محرج قدامكم
ليلى بضحك: لا وبعد ما فتن سليم بيقولو عيب تفتن على حد يقولو يستاهل عشان مش راضى يخلينى ابو"س بنتو
فيروز بضحك: دا جو كان نازل يقول لدياب انا ابو"س بنتك وانت تبو"س امها
كلهم ضحكو
فى الليل
كانو معلقين عقد نور وحاطين سفره طويله و كلهم قاعدين كُل واحد جمب مراتو وكُل طفل جمب حبيبتو (عيال اخر زمن 😂) وكل ام فرحانه بوجود عيالها واحفادهم وهما فرحانين
دياب لفيروز بحب: فاكره أول مره اتقابلنا
فيروز بإبتسامه: ودا يوم معقول انساه أنا لو نسيت اسمى اليوم دا مستحيل انساه
دياب مسك ايدها بحب وباسها: ربنا ما يحرمنى منك يا احلى روز
فيروز بحب: ولا منك بحبك اوى يا دياب
دياب بحب: وأنا كمان بحبك يا قلب دياب
_النهايه
باااى ابطال روايه احببت صعيدى 🥺♤
الروايه خلصت اتمنى تكون النهايه عجبتكم
بقلمى شاهنده إمام
روايه احببت صعيدى ♡
تمت
